سررسید (من نوشت های من)

اینکه حال بد یکی رو بفهمی و بفهمی که کاری از دستت برنمیاد

این نوع فهم فهمیدن ها قلب و روح آدم رو جریحه دار می کنه

+ کسی می دونه این جور وقتا باید چیکار کرد که از حال اینهمه ناتوانیت نمرد¿¿¿

+ کسی می دونه این وقتا جز دعا عکس العمل درست چیه¿¿¿

کسی می دونه وقتی اون یکی عزیزته رفتارتو چطور جمع کنی¿¿¿

+سخته ... و سخت تر ... و سخت ترین ....گاهی شاید برای تو خارج از گود به اندازه اونی که تو گودِ

+با خودم می گفتم?:

زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
زندگی ، آبتنی کردن در این رود است
وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم
دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟
!!!هیچ
زندگی، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند
شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری
شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با، امید است